lunes, 17 de mayo de 2021

Poema a mi sobrino Albert.

 POEMA HA MI SOBRINO ALBERT.

Cuando naciste,

nació también una alegría, constante.


Eras una dulce melodía,

Que sonaba en mi alma ,reconfortandome.


Tu infancia fue un regalo

Alegrandonos

Con tus shows improvisados.

Tenias don de gentes

A muy temprana edad.


Fuerte y noble

Con una voluntad perseverante,

trabajas duro 

No te rindes fácilmente. 


Te quiero de esa forma 

Que las palabras

quedan cortas

Porque mi amor por ti 

Es incondicionable.


Te veo crecer

Y me enorgullece

Saber que el hombre que ahora eres

Tampoco olvido al niño que fuíste. 

vivaracho, cercano...alegre.


Dedicat al meu nebot. T'estimo.

1 comentario:

  1. Que lindo verlo crecer y cuanto sentimiento hay en tu poema. Precioso!! un abrazo

    ResponderEliminar

PENSANT AMB TÚ

Quan parlo de tu No m'entén la gent Pensen milers de coses Cap ni una acertada. Com mostrate? Puc fer veure el vent? Puc descriure'l...