jueves, 29 de marzo de 2012

DOS ABISMOS....( PROSTITUTA Y ALCOHÓLICO)

ELLA TRABAJABA CADA NOCHE LAS RAMBLAS,
SIN MAS PRETENSIÓN; QUE ROBARLE UN POCO DE VIDA
A SU AMARGURA,

EL ERA UN BORRACHO,
SOLO SABIA BEBER PARA OLVIDAR
Y A VECES, LO CONSEGUÍA.

SE JUNTARON ,COSAS DEL DESTINO.
PERO SABE DIOS,
QUE UNA MONTAÑA NO SON LA UNIÓN DE DOS ABISMOS.

PERO EN SU MISERIA
SE CONFORTABAN...
Y NO ERA AMOR
...NI ERA NADA,
TAN SOLO DOS SERES QUE PERDIERON SU ESPERANZA
Y SE COGÍAN DE LA MANO,
INTENTANDO QUE UNO DE LOS DOS
SALVARA AL OTRO DE SU DESESPERANZA.

ELLA RECORRÍA LAS CALLES
EL LA ESPERABA...
SE MIRABAN CON MIRADAS PERDIDAS,
PERO SE MIRABAN.
SE ENTENDIAN
AUNQUE MUCHAS VECES,
NI SE HABLABAN.

2 comentarios:

  1. Muy chocante, mas pienso que alguien en este mundo debe vivir así...por iso me choca!!!!

    ResponderEliminar
  2. esta era mi intención la de chocar. explicar una historia que impactara, no la tipica historia de amor convencional . hay muchas maneras de mirar al amor. ya que el amor tiene tantos rostros como humanos hay en el mundo mi querida amiga

    ResponderEliminar

PENSANT AMB TÚ

Quan parlo de tu No m'entén la gent Pensen milers de coses Cap ni una acertada. Com mostrate? Puc fer veure el vent? Puc descriure'l...