sábado, 3 de diciembre de 2011

POEMA DEDICADO A LOS ANCIANOS


UNA HISTORIA


AQUÍ  ESTOY, 
DESNUDO SIN ALMA.

MI CUERPO ENVEJECIDO
PRESIENTE COMO SE ACERCA LA PARCA.

ME MIRO AL ESPEJO
SIN RECONOCERME,
AYER TENIA 20 AÑOS
..HOY 77.

¿DONDE FUERON TODOS LOS QUE HE AMADO?
¿QUIENES SON LOS QUE AHORA ME RODEAN?.

ME VEO CADA DÍA FRENTE A EXTRAÑOS
TAL VEZ MORIR
NO SEA TAN MALA COSA.

A MI LADO TODOS VISTEN BATAS BLANCAS
Y ME MIRAN COMO SI FUESE UN TRASTO
INSERVIBLE...

 UN VIEJO
USADO Y SIN VALOR ALGUNO.

QUIERO GRITAR LES:

HEY!! YO TAMBIÉN FUI JOVEN
Y FUI BELLO
Y FUI AMADO.

NO SIEMPRE ESTUVE ENFERMO
COMO LO ESTOY AHORA.

NI TENIA QUE PEDIR AYUDA 
PARA LEVANTARME.

AHORA MIS PIERNAS NO RESISTEN MI CUERPO,
MI MENTE SE OLVIDA DE LAS CARAS QUE LE RODEAN.
MIS SENTIDOS ESTÁN ATROFIADOS
Y DESCONFIÓ DE TODOS,
SINTIÉNDOME CADA VEZ MAS VULNERABLE.

SI...
DESPUÉS DE TODO, 
LA MUERTE NO SEA UNA COMPAÑÍA DESAGRADABLE


3 comentarios:

  1. Yo no quiero pasar por una vejez así!!!!!

    ResponderEliminar
  2. yo tampoco es duro pero se tiene que escribir Petty. a veces la mejor manera de hablar de un problema social es asi escribiendo un poema sobre como debe sentirse un hombre deprimido de 77 años que ya no sabe quien es y se siente perdido. es duro pero ellos tambien se merecen que les queramos. sin ellos nosotros no hubiesemos existido

    ResponderEliminar
  3. Lo único que ellos buscan es amor, consuelo, que les escuchemos sus historias de su vida, tan solo piden tu cariño, no nos debe costar darles ya que Cristo Jesús no le costó nada derramar su sangre preciosa en la cruz para darnos libertad, por tanto dar amor a quien necesite no nos cuesta nada FELIZ DIA MIS ABUELITOS TODOS Y MIS AMIGOS MAYORES

    ResponderEliminar

PENSANT AMB TÚ

Quan parlo de tu No m'entén la gent Pensen milers de coses Cap ni una acertada. Com mostrate? Puc fer veure el vent? Puc descriure'l...