sábado, 19 de julio de 2014

ODA A MI PRIMO HERMANO XAVIER MATAS

Cuando era niño y sentía miedo
tu estabas siempre cerca,
observándome...
cuidando de que no me hiciera daño

Noble y fuerte
siempre amable
cariñoso.
 y sincero.

Te quiero por como eres
y por lo que siempre has sido
protector de los tuyos
valiente y decidido.

De voluntad y espíritu infatigable
cuando te propones algo
nunca te das por vencido
y has logrado tanto
por esa fuerza de carácter tuya
que te admiro.

Cumpliste cincuenta años
pero siempre seras ese niño
de sonrisa noble
sensible y siempre querido.

Por ti nunca pasaran los años
por que los años solo te harán mas inteligente
y harán disfrutar por mas tiempo a la gente
de tu grata y siempre querida presencia.

2 comentarios:

  1. Felicitaciones a los dos, Gerard. Has escrito una oda hermosa y entrañable. Un gran abrazo

    ResponderEliminar
  2. Preciosa oda, donde el amor y la continuidad siguen el camino de vuestras vidas en común. Un hermoso homenaje y muchas felicidades para Xavier, medio siglo es una edad estupenda!!! Besos

    ResponderEliminar

explicant Jesús.

Sí, del cor surt lo que tu ets  Amb els teus llavis beneixes O malaeixes. Tot lo que pronuncies i declarés te poder Vigila que dius Que de l...