sábado, 19 de julio de 2014

ODA A MI PRIMO HERMANO XAVIER MATAS

Cuando era niño y sentía miedo
tu estabas siempre cerca,
observándome...
cuidando de que no me hiciera daño

Noble y fuerte
siempre amable
cariñoso.
 y sincero.

Te quiero por como eres
y por lo que siempre has sido
protector de los tuyos
valiente y decidido.

De voluntad y espíritu infatigable
cuando te propones algo
nunca te das por vencido
y has logrado tanto
por esa fuerza de carácter tuya
que te admiro.

Cumpliste cincuenta años
pero siempre seras ese niño
de sonrisa noble
sensible y siempre querido.

Por ti nunca pasaran los años
por que los años solo te harán mas inteligente
y harán disfrutar por mas tiempo a la gente
de tu grata y siempre querida presencia.

2 comentarios:

  1. Felicitaciones a los dos, Gerard. Has escrito una oda hermosa y entrañable. Un gran abrazo

    ResponderEliminar
  2. Preciosa oda, donde el amor y la continuidad siguen el camino de vuestras vidas en común. Un hermoso homenaje y muchas felicidades para Xavier, medio siglo es una edad estupenda!!! Besos

    ResponderEliminar

PENSANT AMB TÚ

Quan parlo de tu No m'entén la gent Pensen milers de coses Cap ni una acertada. Com mostrate? Puc fer veure el vent? Puc descriure'l...