domingo, 13 de noviembre de 2011

POEMA TERAPÉUTICO


HECHOS (23 ENERO 1996)


VOY A ENFRENTARME 
A ESTO
CON SINCERIDAD.

TENEMOS UN HECHO:
TODO SALIO BIEN.

MAS QUEDAN  
INCERTIDUMBRES.

QUE NO ALEJAN
AL FANTASMA 
DE LA TRISTEZA,
DE LA MIRADA
DE LOS QUE QUIERO.

PUEDO PRESENTIR
INCLUSO PALPAR,
SU DESESPERACIÓN.


CAMUFLADA 
DE HIPÓCRITA SERENIDAD.

MIRANDO CON OPTIMISMO
ESTE ASUNTO TRÁGICO,
TODO APUNTA 
A QUE MI HERMANA 
SALDRÁ CON VIDA.

QUE VOLVERÁ A NOSOTROS,
TAL VEZ,
LA RECUPERACIÓN SEA LARGA.

PERO ESO NO IMPORTA,
LO ESENCIAL
ES QUE LAS SOMBRAS,
NO SE LA MIREN DE CERCA...
QUE SE ALEJEN DE ELLA.
YO...
AUNQUE CON UN PEQUEÑO DOLOR
ENTRE EL PECHO Y LA ESPALDA,
QUIERO...
Y ASÍ LO HARÉ
AFRONTAR CON FE
ESTE EPISODIO TRÁGICO
Y INJUSTO,
DE NUESTRAS VIDAS.
PORQUE TODOS ESTOS OJOS
CONTIENEN LÁGRIMAS

AUNQUE NO LAS VEA NADIE
ESTÁN ALLÍ
ACUMULÁNDOSE.

1 comentario:

  1. Llorar es siempre muy importante para soltar la dor...es mejor que acumularse

    ResponderEliminar

explicant Jesús.

Sí, del cor surt lo que tu ets  Amb els teus llavis beneixes O malaeixes. Tot lo que pronuncies i declarés te poder Vigila que dius Que de l...