domingo, 2 de febrero de 2025

HUBO UN HOMBRE



Hubo un hombre
atormentado por sombras sin rostro,
lleno de miedos que llevaban su nombre,
con una mente extraordinaria,
pero infestada de fantasmas
que jamás existieron.

Débil para la maldad,
incapaz de odiar ni guardar rencor,
un mendigo de afecto
en un mundo que no sabía darle amor.
Las malas gentes lo olieron,
y se alimentaron de su bondad.

En su hogar, sus sentimientos
eran una herejía.
Lo juzgaban. Lo ignoraban.
Así aprendió a callar.

Desde niño, hizo de la prosa su templo,
de las palabras, su única patria.
Allí era libre,
allí se alzaba como un rey
sobre un reino de papel y tinta.

Pero estaba atrapado en él.

Arrogante y tierno,
impulsivo como un filo
clavado en su propio pecho.
No quería vivir,
no soportaba este mundo.
Intentó huir cinco veces,
pero siempre despertaba
en el mismo abismo.

Nunca vi a un hombre tan noble
ser a la vez tan necio.
Ni a alguien tan honrado
mentirse tantas veces,
que sus propias mentiras
se hicieron saetas
disparadas contra su alma.

Poseía magnetismo,
y gustaba.
Pero ansiaba más…
Quería ser amado.
No por uno.
Ni por muchos.
Por todos.

Los años pasaron.
Y a veces me pregunto
por qué no acabé con él antes.

Hoy lo sé:
matarlo era matarme a mí mismo.

Así que me adentré en el bosque
salvaje de mis pensamientos,
agarré un hacha gigantesca
y caminé hacia el árbol del ego.

Golpe tras golpe,
hachazo tras hachazo,
lo derribé.

Y de sus raíces secas,
brotó algo nuevo.


sábado, 1 de febrero de 2025

DONDE HABITA LA ETERNIDAD.


Donde habita la eternidad

Hay un lugar donde todos somos jóvenes,
donde la enfermedad no existe
y la alegría es eterna.

Hay un lugar donde recuperamos las fuerzas perdidas,
donde nos encontramos en paz y armonía.

El camino llamado vida,
con sus cuestas empinadas,
sus problemas,
sus miedos,
su ira…
desaparece.

Allí van los de corazón noble,
los que aborrecen la injusticia.

Incontables flores llenan el paisaje,
de colores que brillan,
con un aroma puro
que ensancha nuestros pulmones al respirar.

Allí estás tú, amigo mío,
sentado frente a un río de aguas cristalinas,
viendo saltar peces felices,
descansando bajo un sauce,
admirando la belleza más pura,
viendo batir las alas a los ángeles.

Fuerte, lleno de brío.
Allí, mi viejo amigo,
te imagino sonriente.

Sano...
Indestructible...
Sereno y cercano,
bajo un sol resplandeciente.

Dedicado a mi amigo Iván y a su familia, con todo mi amor.


miércoles, 29 de enero de 2025

DONA.

 Escrito en 5 lenguas.
Dedicatòria a la Dona: Pau i Justícia

Què tindrà
més enllà de les formes,
que quan et miro,
puc veure’t tal com ets?

Què et farà
als meus ulls
tan curiosa,
què és allò que tens,
perquè et vegi bella i perillosa?
Em vaig enamorar de tu
abans de tenir forma,
ja al ventre matern,
mentre em gestava la mare,
pensava: "Seré l'únic home
que et veu tal com ets?"

Dins del meu cor,
he sentit un profund amor per tu,
ànima plena de gràcia.
Em meravello de la teva semblança divina,
doncs com Déu, tu portes vida,
i com l'infern,
matas a qui et desafia.

Sempre subestimada
en un món d'homes
tan imbècils per pensar
que et dominaven.
El sexe dèbil afirmaven...
Il·lusos ells,
perquè amb un gest i un somriure
els feies teus sense baralles.

Dóna, com admiro la teva essència:
sempre lluitant,
sempre tenint que demostrar,
sempre protectora,
sensible,
perspicaç,
seductora...

T'han fet tant de mal els que es fan dir homes,
tan assassinat,
tan violat,
tan doblegat fins a anul·lar-te.
Durant segles,
per manuscrits de molts idiotes,
han fet creure al món
una versió de tu soterrada,
esclava.

Jo vull disculpar-me
per milers de generacions passades,
però demano també clemència,
perquè tampoc és just que,
per venjança, alguns innocents,
que t'han defensat contra tota gent,
ara paguin injustament.

Si feu servir el seu dolor
com a venjança,
us convertiu en aquells homes malparits.
La veritat ha de prevaler,
i la justícia ha de ser imparcial.

Dóna...
mare, germana, filla i amiga,
jo admiro la teva lluita justa.
Tu ets una igual,
però més forta,
més llesta,
més hàbil,
més subtil.

Que la justícia sigui un far de pau,
i que la venjança no guiï el camí.
Que la veritat, sempre,
sigui el pont entre nosaltres.
Que les víctimes de violència masclista
trobin seguretat, respecte i consolat,
però que no caiguem en la temptació
de fer mal a homes innocents
per errors del passat.

Aquesta és la veritat que hem d'educar,
aquesta és la pau que hem de construir.



Français

Dédié à la Femme : Paix et Justice

Que possèdes-tu
au-delà des apparences,
pour que, lorsque je te regarde,
je puisse te voir telle que tu es ?

Qu'est-ce qui te rend,
à mes yeux,
si fascinante ?
Qu'as-tu donc,
pour que je te voie belle et dangereuse ?

Je suis tombé amoureux de toi
avant même que tu n’aies une forme,
déjà dans le ventre maternel,
alors que ma mère me portait,
je me demandais :
"Serai-je le seul homme
à te voir telle que tu es ?"

Dans mon cœur,
j’ai ressenti un amour profond pour toi,
âme pleine de grâce.
Je m’émerveille de ta ressemblance divine,
car, comme Dieu, tu donnes la vie,
et comme l’enfer,
tu détruis ceux qui te défient.

Toujours sous-estimée
dans un monde d’hommes
assez stupides pour croire
qu’ils te dominaient.
Le sexe faible, disaient-ils…
Illusions !
Car d’un simple geste, d’un sourire,
tu les faisais tiens sans combat.

Femme, combien j’admire ton essence :
toujours en lutte,
toujours contrainte de prouver,
toujours protectrice,
sensible,
perspicace,
séduisante...

On t’a tant fait souffrir,
ceux qui se disent hommes
t’ont assassinée,
violée,
brisée jusqu’à t’anéantir.
Pendant des siècles,
à travers les écrits de nombreux idiots,
on a fait croire au monde
une version de toi enterrée,
esclave.

Je veux demander pardon
pour des milliers de générations passées,
mais je demande aussi clémence,
car il n’est pas juste
que, par vengeance, certains innocents,
qui t’ont toujours défendue,
payent aujourd’hui injustement.

Si tu utilises ta douleur
pour te venger,
tu deviens ces hommes maudits.
La vérité doit prévaloir,
et la justice doit rester impartiale.

Femme...
mère, sœur, fille et amie,
j’admire ton combat légitime.
Tu es mon égale,
mais plus forte,
plus intelligente,
plus habile,
plus subtile.

Que la justice soit un phare de paix,
et que la vengeance ne guide pas le chemin.
Que la vérité, toujours,
soit le pont entre nous.
Que les victimes de violences masculines
trouvent sécurité, respect et réconfort,
mais que nous ne tombions pas dans la tentation
de punir des hommes innocents
pour les erreurs du passé.

C’est cette vérité que nous devons enseigner,
c’est cette paix que nous devons bâtir.



Español


Dedicado a la Mujer: Paz y Justicia


¿Qué posees

más allá de las apariencias,

para que, cuando te miro,

pueda verte tal como eres?


¿Qué te hace,

a mis ojos,

tan fascinante?

¿Qué tienes,

para que te vea hermosa y peligrosa?


Me enamoré de ti

antes incluso de que tuvieras forma,

ya en el vientre materno,

mientras mi madre me llevaba,

me preguntaba:

"¿Seré el único hombre

que te vea tal como eres?"


En mi corazón,

sentí un profundo amor por ti,

alma llena de gracia.

Me maravillo de tu semejanza divina,

porque, como Dios, das vida,

y como el infierno,

destruyes a quienes te desafían.


Siempre subestimada

en un mundo de hombres

lo suficientemente necios

como para creer que te dominaban.

El sexo débil, decían…

¡Ilusos!

Porque con un solo gesto, una sonrisa,

los hacías tuyos sin lucha.


Mujer, cuánto admiro tu esencia:

siempre en lucha,

siempre obligada a demostrar,

siempre protectora,

sensible,

perspicaz,

seductora...


Te han hecho sufrir tanto,

aquellos que se dicen hombres

te han asesinado,

violado,

roto hasta aniquilarte.

Durante siglos,

a través de los escritos de muchos necios,

se hizo creer al mundo

una versión de ti enterrada,

esclava.


Quiero pedir perdón

por miles de generaciones pasadas,

pero también pido clemencia,

porque no es justo

que, por venganza,

algunos inocentes,

que siempre te han defendido,

paguen hoy injustamente.


Si usas tu dolor

para vengarte,

te conviertes en esos hombres malditos.

La verdad debe prevalecer,

y la justicia debe permanecer imparcial.


Mujer…

madre, hermana, hija y amiga,

admiro tu legítima lucha.

Eres mi igual,

pero más fuerte,

más inteligente,

más hábil,

más sutil.


Que la justicia sea un faro de paz,

y que la venganza no guíe el camino.

Que la verdad, siempre,

sea el puente entre nosotros.

Que las víctimas de violencia masculina

encuentren seguridad, respeto y consuelo,

pero que no caigamos en la tentación

de castigar a hombres inocentes

por los errores del pasado.


Es esta verdad la que debemos enseñar,

es esta paz la que debemos construir.



---


English


Dedicated to Women: Peace and Justice


What do you possess

beyond appearances,

so that when I look at you,

I can see you as you truly are?


What makes you,

in my eyes,

so fascinating?

What is it that you have,

that makes you both beautiful and dangerous?


I fell in love with you

before you even had a form,

already in the maternal womb,

while my mother carried me,

I wondered:

"Will I be the only man

to see you as you truly are?"


In my heart,

I felt a deep love for you,

a soul full of grace.

I marvel at your divine resemblance,

because, like God, you give life,

and like hell,

you destroy those who challenge you.


Always underestimated

in a world of men

foolish enough

to believe they dominated you.

The weaker sex, they said…

Fools!

For with a single gesture, a smile,

you made them yours without a fight.


Woman, how much I admire your essence:

always fighting,

always forced to prove,

always protective,

sensitive,

perceptive,

seductive...


You have suffered so much,

those who call themselves men

have murdered you,

raped you,

broken you to the point of annihilation.

For centuries,

through the writings of many fools,

the world was made to believe

a buried version of you,

a slave.


I want to ask for forgiveness

for thousands of past generations,

but I also ask for clemency,

because it is not fair

that, out of vengeance,

some innocents,

who have always defended you,

should now pay unjustly.


If you use your pain

to seek revenge,

you become those cursed men.

Truth must prevail,

and justice must remain impartial.


Woman…

mother, sister, daughter, and friend,

I admire your righteous struggle.

You are my equal,

but stronger,

more intelligent,

more skilled,

more subtle.


May justice be a beacon of peace,

and may vengeance not lead the way.

May truth always

be the bridge between us.

May the victims of male violence

find safety, respect, and comfort,

but may we not fall into the temptation

of punishing innocent men

for the mistakes of the past.


This is the truth we must teach,

this is the peace we must build.



---


Italiano


Dedicato alla Donna: Pace e Giustizia


Cosa possiedi

oltre le apparenze,

perché, quando ti guardo,

possa vederti per ciò che sei?


Cosa ti rende,

ai miei occhi,

così affascinante?

Cosa hai,

perché io ti veda bella e pericolosa?


Mi sono innamorato di te

prima ancora che avessi una forma,

già nel grembo materno,

mentre mia madre mi portava,

mi chiedevo:

"Sarò l'unico uomo

a vederti per ciò che sei?"


Nel mio cuore,

ho provato un amore profondo per te,

anima piena di grazia.

Mi meraviglio della tua somiglianza divina,

perché, come Dio, dai la vita,

e come l’inferno,

distruggi chi ti sfida.


Sempre sottovalutata

in un mondo di uomini

abbastanza stolti

da credere di dominarti.

Il sesso debole, dicevano…

Illusi!

Perché con un solo gesto, un sorriso,

li facevi tuoi senza combattere.


Donna, quanto ammiro la tua essenza:

sempre in lotta,

sempre costretta a dimostrare,

sempre protettrice,

sensibile,

perspicace,

seducente...


Ti hanno fatto soffrire tanto,

coloro che si definiscono uomini

ti hanno uccisa,

violentata,

spezzata fino ad annientarti.

Per secoli,

attraverso gli scritti di molti sciocchi,

si è fatto credere al mondo

una versione di te sepolta,

schiava.


Voglio chiedere perdono

per migliaia di generazioni passate,

ma chiedo anche clemenza,

perché non è giusto

che, per vendetta,

alcuni innocenti,

che ti hanno sempre difesa,

paghino oggi ingiustamente.


Se usi il tuo dolore

per vendicarti,

diventi quegli uomini maledetti.

La verità deve prevalere,

e la giustizia deve restare imparziale.


Donna…

madre, sorella, figlia e amica,

ammiro la tua giusta lotta.

Sei mia pari,

ma più forte,

più intelligente,

più abile,

più sottile.


Che la giustizia sia un faro di pace,

e che la vendetta non guidi il cammino.

Che la verità, sempre,

sia il ponte tra noi.

Che le vittime della violenza maschile

trovino sicurezza, rispetto e conforto,

ma che non cadiamo nella tentazione

di punire uomini innocenti

per gli errori del passato.


È questa la verità che dobbiamo insegnare,

è questa la pace che dobbiamo costruire.




jueves, 16 de enero de 2025

LA VERDAD QUE LIBERA (POEMA TEOLÓGICO) ESCRITO EN 5 LENGUAS CATALAN, CASTELLANO ENGLISH Y FRANÇAIS

Este poema està escrito en 5 lenguas. Y pretende ser un llamado a todos los cristianos. Si a ti también. 
•Català
•Catellano
• Italiano
• English 
• Français 
Con todo mi amor a la verdad pues en la biblia me he inspirado siguiendo fielmente la palabra para que nadie pueda refutarla sino aplicarla como hijos e hijas de Dios somos.


---

La veritat que allibera

Quan condemnes, germà, què et mou?
És amor? O és por?
És la gràcia que t’ha fet lliure?
O és el pes d’una llei que no pots complir?

Jesús no va venir per condemnar,
Sinó per complir la Llei amb amor.
Ell va veure els cors ferits,
I va sanar sense preguntar primer.

Parleu d’homosexualitat com si fos el gran pecat,
Com si la gràcia no fos suficient per a tots.
Però on éreu quan Jesús va dir:
"Qui estigui lliure de pecat, que llanci la primera pedra?"

És cert, Pau va escriure sobre la puresa,
Però també va dir que tots hem caigut.
Que no hi ha just, ni un de sol,
I que la salvació és un regal, no un mèrit.

Què feu amb la creu?
L’utilitzeu per aixecar murs o per construir ponts?
Jesús no va dir: “Estimeu només els justos,”
Sinó: “Estimeu-vos els uns als altres com jo us he estimat.”

La vostra feina no és separar,
Sinó reconciliar, tal com Ell ho va fer.
Si Jesús va abraçar els leprosos,
Per què no podeu abraçar aquells que són diferents?

Déu no us va cridar a ser fariseus,
Que complien les formes però no estimaven.
Ell us crida a ser llum,
A portar esperança als cors cansats.

Deixeu de fer servir les Escriptures com una arma,
Perquè la Paraula de Déu és viva i dóna vida.
No és una excusa per condemnar,
Sinó una invitació a redimir.

El cristià de debò és aquell que estima,
Que veu més enllà del pecat,
Que es mou per misericòrdia,
I que camina com Jesús va caminar.

Jesús va complir la Llei, sí,
Però amb la sang, no amb la condemna.
Ell va morir per tots, no només per alguns,
I la seva gràcia és suficient per a qualsevol que la rebi.

No és el que sou, germans,
És el que Déu us està fent ser.
Perquè la veritat allibera,
Però només si la viviu amb amor.


---

El missatge que transforma

Aquest poema assenyala directament la hipocresia d’utilitzar la Bíblia per condemnar, destacant que Jesús no va viure ni ensenyar això. Reforça que la salvació és per gràcia, no per mèrit, i que el cristià real és aquell que estima i abraça, no el que jutja.





---

Español:

La verdad que libera

Cuando condenas, hermano, ¿qué te mueve?
¿Es amor? ¿O es miedo?
¿Es la gracia que te hizo libre?
¿O es el peso de una ley que no puedes cumplir?

Jesús no vino a condenar,
Sino a cumplir la Ley con amor.
Él vio los corazones heridos,
Y sanó sin preguntar primero.

Habláis de la homosexualidad como si fuera el gran pecado,
Como si la gracia no fuera suficiente para todos.
¿Pero dónde estabais cuando Jesús dijo:
“El que esté libre de pecado, que lance la primera piedra?”

Es cierto, Pablo escribió sobre la pureza,
Pero también dijo que todos hemos caído.
Que no hay justo, ni uno solo,
Y que la salvación es un regalo, no un mérito.

¿Qué hacéis con la cruz?
¿La usáis para levantar muros o para construir puentes?
Jesús no dijo: “Amad solo a los justos,”
Sino: “Amaos los unos a los otros como yo os he amado.”

Vuestra labor no es separar,
Sino reconciliar, tal como Él lo hizo.
Si Jesús abrazó a los leprosos,
¿Por qué no podéis abrazar a quienes son diferentes?

Dios no os llamó a ser fariseos,
Que cumplían las formas pero no amaban.
Os llama a ser luz,
A llevar esperanza a los corazones cansados.

Dejad de usar las Escrituras como un arma,
Porque la Palabra de Dios está viva y da vida.
No es una excusa para condenar,
Sino una invitación a redimir.

El cristiano verdadero es aquel que ama,
Que ve más allá del pecado,
Que se mueve por misericordia,
Y que camina como Jesús caminó.

Jesús cumplió la Ley, sí,
Pero con su sangre, no con condena.
Él murió por todos, no solo por algunos,
Y su gracia es suficiente para cualquiera que la reciba.

No es lo que sois, hermanos,
Es lo que Dios os está haciendo ser.
Porque la verdad libera,
Pero solo si la vivís con amor.


---

Italiano:

La verità che libera

Quando condanni, fratello, cosa ti muove?
È amore? O è paura?
È la grazia che ti ha reso libero?
O è il peso di una legge che non puoi rispettare?

Gesù non è venuto a condannare,
Ma a compiere la Legge con amore.
Ha visto i cuori feriti,
E ha guarito senza fare domande.

Parlate dell’omosessualità come se fosse il grande peccato,
Come se la grazia non fosse sufficiente per tutti.
Ma dov’eravate quando Gesù ha detto:
“Chi è senza peccato scagli la prima pietra?”

È vero, Paolo ha scritto sulla purezza,
Ma ha anche detto che tutti abbiamo peccato.
Che non c’è giusto, neanche uno,
E che la salvezza è un dono, non un merito.

Cosa fate con la croce?
La usate per costruire muri o per gettare ponti?
Gesù non ha detto: “Amate solo i giusti,”
Ma: “Amatevi gli uni gli altri come io ho amato voi.”

Il vostro compito non è separare,
Ma riconciliare, proprio come Lui ha fatto.
Se Gesù ha abbracciato i lebbrosi,
Perché non potete abbracciare chi è diverso?

Dio non vi ha chiamato ad essere farisei,
Che rispettavano le forme ma non amavano.
Vi chiama ad essere luce,
A portare speranza nei cuori stanchi.

Smettete di usare le Scritture come un’arma,
Perché la Parola di Dio è viva e dà vita.
Non è una scusa per condannare,
Ma un invito a redimere.

Il vero cristiano è colui che ama,
Che vede oltre il peccato,
Che si muove per misericordia,
E che cammina come Gesù ha camminato.

Gesù ha compiuto la Legge, sì,
Ma con il sangue, non con la condanna.
È morto per tutti, non solo per alcuni,
E la sua grazia è sufficiente per chiunque la riceva.

Non è ciò che siete, fratelli,
Ma ciò che Dio vi sta rendendo.
Perché la verità libera,
Ma solo se vissuta con amore.


---

English:

The Truth That Sets Free

When you condemn, brother, what moves you?
Is it love? Or fear?
Is it the grace that set you free?
Or the weight of a law you cannot fulfill?

Jesus didn’t come to condemn,
But to fulfill the Law with love.
He saw wounded hearts,
And healed without asking first.

You speak of homosexuality as if it’s the ultimate sin,
As if grace isn’t enough for all.
But where were you when Jesus said:
“Let the one without sin cast the first stone?”

It’s true, Paul wrote about purity,
But he also said we’ve all fallen short.
There is no one righteous, not even one,
And salvation is a gift, not a merit.

What do you do with the cross?
Do you use it to build walls or bridges?
Jesus didn’t say, “Love only the righteous,”
But, “Love one another as I have loved you.”

Your task isn’t to separate,
But to reconcile, just as He did.
If Jesus embraced lepers,
Why can’t you embrace those who are different?

God didn’t call you to be Pharisees,
Who followed forms but lacked love.
He calls you to be light,
To bring hope to weary hearts.

Stop using Scripture as a weapon,
For God’s Word is alive and gives life.
It’s not an excuse to condemn,
But an invitation to redeem.

The true Christian is one who loves,
Who sees beyond sin,
Who moves with mercy,
And walks as Jesus walked.

Jesus fulfilled the Law, yes,
But with His blood, not with condemnation.
He died for all, not just for some,
And His grace is enough for anyone who receives it.

It’s not what you are, brothers,
It’s what God is making you.
For the truth sets free,
But only if lived with love.


---

Français:

La vérité qui libère

Quand tu condamnes, frère, qu’est-ce qui te motive ?
Est-ce l’amour ? Ou la peur ?
Est-ce la grâce qui t’a rendu libre ?
Ou le poids d’une loi que tu ne peux pas accomplir ?

Jésus n’est pas venu pour condamner,
Mais pour accomplir la Loi avec amour.
Il a vu des cœurs blessés,
Et a guéri sans poser de questions.

Vous parlez de l’homosexualité comme si c’était le grand péché,
Comme si la grâce n’était pas suffisante pour tous.
Mais où étiez-vous quand Jésus a dit :
“Que celui qui est sans péché jette la première pierre ?”

C’est vrai, Paul a écrit sur la pureté,
Mais il a aussi dit que tous ont péché.
Qu’il n’y a pas de juste, pas même un seul,
Et que le salut est un cadeau, pas un mérite.

Que faites-vous de la croix ?
L’utilisez-vous pour construire des murs ou des ponts ?
Jésus n’a pas dit : “Aimez seulement les justes,”
Mais : “Aimez-vous les uns les autres comme je vous ai aimés.”

Votre mission n’est pas de séparer,
Mais de réconcilier, comme Lui l’a fait.
Si Jésus a embrassé les lépreux,
Pourquoi ne pouvez-vous pas embrasser ceux qui sont différents ?

Dieu ne vous a pas appelés à être des pharisiens,
Qui suivaient les formes mais manquaient d’amour.
Il vous appelle à être lumière,
À apporter l’espoir aux cœurs fatigués.

Cessez d’utiliser les Écritures comme une arme,
Car la Parole de Dieu est vivante et donne la vie.
Ce n’est pas une excuse pour condamner,
Mais une invitation à racheter.

Le vrai chrétien est celui qui aime,
Qui voit au-delà du péché,
Qui agit par miséricorde,
Et qui marche comme Jésus a marché.

Jésus a accompli la Loi, oui,
Mais avec son sang, pas avec la condamnation.
Il est mort pour tous, pas seulement pour certains,
Et sa grâce est suffisante pour quiconque la reçoit.

Ce n’est pas ce que vous êtes, frères,
C’est ce que Dieu fait de vous.
Car la vérité libère,
Mais seulement si elle est vécue avec amour.

miércoles, 15 de enero de 2025

EL LEGADO DE SIFÚ.


En el susurro eterno
Sosteniéndote en mis brazos,
como un último abrazo del alma,
en ese instante entre la vida y la eternidad
te despides, maestro del silencio.

Tus ojos, que hablaron mil lenguas,
se apagan en un susurro
y mi corazón, pesado y sereno,
te deja marchar al descanso infinito.

Te alzo, como un tributo al amor puro,
como si con mis manos pudiera tocar el cielo,
allí donde ahora juegas libre,
donde el dolor no puede alcanzarte.

Tu partida es un eco que no se apaga,
una estela que me acompaña,
pues en cada rincón de mi memoria,
tú, Sifú, vives eterno.



EL LLEGAT DE SIFÚ.


El llegat de Sifú

Alço els ulls al firmament,
cercant l’estrella que et guarda.
És fosca la nit, la lluna absent,
però el teu amor la foscor esquinça.

Un 16 de gener, a les nou del matí,
amb tendresa et vaig agafar les potetes.
L’amor m’omplia, però tu marxaves,
i amb tu, un tros del meu cor.

Encara sento la teva olor,
els teus jocs amb fils desfilats,
el teu repòs a la meva falda,
als peus del meu llit, fidel company.

Renyant-me amb ulls savis,
com una àvia que vol el millor.
Així eres tu, Sifú,
el meu amor més pur i sincer.

Amb llenguatge de mirades,
i la dansa elegant d’una cua.
Els gats, només qui els entén,
sap que són àngels de pèl i silenci.

La leucèmia et va fer presoner,
com una ombra implacable.
Abans que meu, vas ser d’Anna,
qui et va portar quan la pandèmia va omplir la casa de buidor.

Vas ser llum en aquells dies foscos,
la teva presència, un consol.
No vaig adoptar-te, vas ser tu
qui va escollir salvar-me.

Recordo el teu cap cansat,
dins l’aigua on trobaves pau.
Amagat entre racons,
t’abraçava, sabent que et perdia.

El meu germà em va dir,
amb paraules tendres i sinceres,
que deixar-te anar era un acte d’amor,
retenir-te, egoisme.

Agenollat davant teu,
sobre una tovallola blanca,
et vaig parlar amb l’ànima trencada,
mentre la vida t’abandonava amb serenor.

Amb el meu amic Pere,
et vaig portar a Puigcerver.
Vam cavar un lloc sagrat,
un monument al teu amor etern.

Quan vaig tornar a casa,
la buidor m’ofegava.
Els plors no em deixaven respirar,
però un grup de cors felins em va consolar.

“Adopta dos”, em van dir.
“Dóna amor a qui el necessita.”
I així van arribar Gym i Nur,
ara Nina Cuca i Nit.

Van omplir la casa de vida,
però mai el buit que deixares.
Déu t’ha endut amb ell, Sifú,
però em vas deixar el teu regal més gran.

En un somni, em vas parlar:
“No estaràs sol. Ara tens dues filles.
Dóna’ls-hi l’amor que em donares a mi.
Pare, el teu cor mereix estimar.”

I aquí estem, Sifú,
amb el teu record com un far.
Tu ets part de mi, fill meu,
i un dia ens retrobarem.

Amb les meves gates, comencem una aventura,
esperant molts anys junts.
Som una família, tu, jo,
i les meves nenes, Nina Cuca i Nit.


domingo, 5 de enero de 2025

A TI, HERMOSA CRIATURA.


Título: A ti, querida criatura

A aquel que ha de llegar,
Que se gesta en el vientre de su madre Linda,
A quien su padre, Michael, llena de inmensa alegría,
A ti, hermosa criatura,
Dedico esta poesía.

De tus padres te diré,
Que son parte de mi familia,
No de la que la sangre me dio,
Sino por la sangre de Cristo
Llegaron a mi vida.

Tu padre es divertido, observador,
De corazón noble y sincero.
Tu madre es más tímida,
Y hace honor a su nombre,
Porque es verdaderamente linda.

Recuerdo sus días de noviazgo,
Dos jóvenes cristianos enamorados,
Que el año pasado se casaron.
Hijos de Dios, del amor más grande,
Tan hermosos como lo es su juventud.

No podrías haber elegido mejores padres.
Sé, incluso antes de que llegues,
Que serás querido y estimado,
Protegido y muy amado.

Con tu padre he hablado de cosas profundas,
Él sabe escuchar, es reservado,
Y con él se puede bromear,
Porque su fe es grande
Y su sentido del humor, muy sano.
Te hará reír mucho.

Tu madre, dulce y serena,
Es más reservada,
Pero nunca vi mujer más enamorada
Que ella mirando a tu padre,
Con una mirada que dice más que mil palabras.
De ella tendrás ternura y sabiduría,
El arte de un silencio que habla
Más allá de las palabras.
Y ya ahora, te quiere tanto...

No sé cómo serás, querida criatura,
Si serás un niño fuerte
O una preciosa niña.
Sea lo que seas,
Serás más hermoso u hermosa
De lo que jamás pueda imaginar.

Y me preguntarás:
—¿Cómo lo sabes, tío Gerard?
Yo, en versos, te contestaré:
Porque he visto un amor tan profundo en tus padres,
Una unión tan perfecta,
Que solo puede nacer de ella
La más hermosa de las criaturas: tú.


viernes, 3 de enero de 2025

L'ESSENCIA ETERNA.



En català 

L’Essència Eterna

Tinc el plor travessat a la gola,
però no vol sortir.
Se’m bloqueja la ment,
sembla que sigui un malson.

Avui m’he acomiadat simbòlicament del teu cos,
que ha partit.
Però ni res ni ningú em podrà arrabassar del cor
l’essència sempre viva de la nostra amistat,
que va esdevenir família.

Avui he vist els teus fills.
Hauries de veure quin goig, quina elegància.
Per un moment semblava que et veiés a tu mateix
en les seves cares.
Són producte d’un amor que sobrepassa qualsevol paraula.

La teva filla Maria plorava,
però tal com li he dit:
“El vostre pare us estimava
i mai dels mais us prendrà la mort els records d’una vida.
El veureu quan tanqueu els ulls,
potser en el vent, ballant amb les fulles.”

Teniu l’esperit d’un lluitador nat,
que ni la malaltia que se l’ha emportat podrà esborrar.
Veniu d’una família única i indivisible,
i vosaltres sou tan ell com la vostra mare.

Ara vindran plors… ploreu tota la vostra ràbia.
Que la impotència del moment no us marqui per tota la vida.
Us he vist: dels nens he vist homes,
de la petita nadó, una noia esvelta.

Estimats meus,
avui plorem.
Demà, l’esperit del pare us farà somriure.

Ho sé perquè ho he viscut,
i perquè mai perdo contacte amb els que se’n van.
Parlo amb ells en silenci,
els veig amb claredat a la memòria.

I encara us diré més:
sé que el vostre pare us estimava,
i mai voldria veure tristor,
perquè ell era tot alegria,
tot impuls,
tot vigor,
i tot amor per als qui estimava.


---

En castellà

La Esencia Eterna

Tengo el llanto atrapado en la garganta,
pero no quiere salir.
Se me bloquea la mente,
parece que sea una pesadilla.

Hoy me he despedido simbólicamente de tu cuerpo,
que ha partido.
Pero nada ni nadie podrá arrebatarme del corazón
la esencia siempre viva de nuestra amistad,
que se convirtió en familia.

Hoy he visto a tus hijos.
Deberías ver qué elegancia, qué orgullo.
Por un momento parecía verte a ti mismo
en sus rostros.
Son producto de un amor que trasciende cualquier palabra.

Tu hija María lloraba,
pero como le he dicho:
“Vuestro padre os amaba
y nunca, jamás, os arrebatará la muerte los recuerdos de una vida.
Lo veréis cuando cerréis los ojos,
quizás en el viento, danzando con las hojas.”

Tenéis el espíritu de un luchador nato,
que ni la enfermedad que se lo ha llevado podrá borrar.
Venís de una familia única e indivisible,
y sois tanto él como vuestra madre.

Ahora vendrán lágrimas... llorad toda vuestra rabia.
Que la impotencia del momento no os marque para siempre.
Os he visto: de niños, he visto hombres;
de la pequeña bebé, una joven elegante.

Queridos míos,
hoy lloramos.
Mañana, el espíritu de vuestro padre os hará sonreír.

Lo sé porque lo he vivido,
y porque nunca pierdo contacto con los que se van.
Hablo con ellos en silencio,
los veo con claridad en la memoria.

Y aún os diré más:
sé que vuestro padre os amaba,
y jamás querría ver tristeza,
porque él era pura alegría,
puro impulso,
puro vigor,
y puro amor por los que amaba.


---

En italià

L’Essenza Eterna

Ho il pianto bloccato in gola,
ma non vuole uscire.
La mente mi si blocca,
sembra di vivere un incubo.

Oggi mi sono simbolicamente congedato dal tuo corpo,
che è partito.
Ma nulla e nessuno potrà mai togliermi dal cuore
l’essenza sempre viva della nostra amicizia,
che è diventata famiglia.

Oggi ho visto i tuoi figli.
Dovresti vedere che eleganza, che orgoglio.
Per un momento mi sembrava di vedere te stesso
nei loro volti.
Sono il frutto di un amore che supera qualsiasi parola.

Tua figlia Maria piangeva,
ma, come le ho detto:
“Vostro padre vi amava
e mai, mai, la morte potrà portarvi via i ricordi di una vita.
Lo vedrete quando chiuderete gli occhi,
forse nel vento, danzando con le foglie.”

Avete lo spirito di un combattente nato,
che nemmeno la malattia che lo ha portato via potrà cancellare.
Venite da una famiglia unica e indivisibile,
e voi siete tanto lui quanto vostra madre.

Ora verranno le lacrime… piangete tutta la vostra rabbia.
Che l’impotenza del momento non vi segni per sempre.
Vi ho visti: dai bambini, ho visto uomini;
dalla piccola neonata, una giovane elegante.

Amati miei,
oggi piangiamo.
Domani, lo spirito di vostro padre vi farà sorridere.

Lo so perché l’ho vissuto,
e perché non perdo mai il contatto con chi se ne va.
Parlo con loro in silenzio,
li vedo chiaramente nella memoria.

E vi dirò ancora una cosa:
so che vostro padre vi amava,
e mai vorrebbe vedere tristezza,
perché lui era pura gioia,
puro slancio,
puro vigore,
e puro amore per coloro che amava.


---


HUBO UN HOMBRE

Hubo un hombre atormentado por sombras sin rostro, lleno de miedos que llevaban su nombre, con una mente extraordinaria, p...